سرمقاله شماره هفتم
روزهاي غمگين براي آثار تاريخي كرمانشاه
بنفشه رضایی
کرمانشاه است و يک طاق‌بستان، کرمانشاه است و يک بيستون، کرمانشاه است و نخل‌هاي سر بريده، زخم‌هاي سرباز هشت سال مقاومت و ايستادگي، کرمانشاه است و کوهي از مشکلات و عقب ماندگي‌ها.
از آن روز که استاندار کرمانشاه توسعه گردشگري را در رأس برنامه‌هايش قرار داد و از احداث کريدور طاق‌بستان به بيستون خبر داد، خيلي نگذشته است. حال عده‌اي با دست اندازي به حريم شکارگاه خسرو پرويز و بيستون در حال ساخت کريدوري هستند که سرنوشت اين دو اثر تاريخي ارزشمند را به هم پيوند زنند و زمينه اخراج هر دو را از فهرست يونسکو مهيا کنند و داغ جهاني شدن و جهاني ماندنشان را به دل هشتاد ميليون ايراني بگذارند.
شنيده مي‌شود اين روزها بيستون، تنها ميراث جهاني در استان کرمانشاه، بر اثر ساخت و ساز غير مجاز در حريمش در آستانه اخراج از فهرست جهاني يونسکو قرار دارد. به گزارش تابناک، شهردار بيستون به ساخت آشيانه آتش‌نشاني در محوطه پارتي اين مجموعه اقدام نموده است و اين آشيانه رفته رفته به يک ساختمان اداري وسيع تبديل شده و به رغم صدور حکم قلع بنا از سوي مراجع قضايي هنوز پا برجاست و شهردار بيستون کماکان بر ماندگاري اين بنا اصرار دارد.
از طرفي شنيده مي‌شود عده‌اي براي عبور قطار شهري از شکارگاه خسروپرويز آستين بالا زده‌اند و ظاهرا کمر بسته‌اند جهاني شدن طاق‌بستان را قرباني پروژه‌اي کنند که از پايه کج بود و تا ثريا هم کج مي‌رود. در اين برهه است که کرمانشاه نياز به ياري مسئولين دلسوز و دليري دارد که براي نجات تاريخ و هويتش با اقتدار اقدام کنند و نوشدارو را قبل از مرگ سهراب به بالينش بياورند.
