سوارکاری ورزشی بدون محدودیت سنی
جهان‌بین شُکری
تنها رشتة ورزشي که انسان به کمک يک موجود زندة ديگر، به رقابت مي پردازد و براي پيروزي تلاش مي کند سوارکاري است. اين ورزش بر حسب ارتباط روحي و وابستگي دو طرفه بين انسان و اسب، فراتر از فعاليتي ورزشي جهت حفظ سلامت جسمي تلقي مي گردد و عامل موفقيت در سوارکاري را همين رابطه تعيين مي کند. در اين نوشته سعي بر اين است علاوه بر ارائة مطالبي مختصر در خصوص اين رشتة ورزشي پرطرفدار، اطلاعاتي نيز در اختيار علاقه‌منداني که مايلند در شهر کرمانشاه اين ورزش را تجربه نمايند قرار گيرد.
ورزشي بدون محدوديت سني
رشتة سوارکاري محدوديت سني ندارد و همة انسان‌ها در هر سني مي توانند به سوارکاري بپردازند. در اين ورزش به خاطرحرکات اسب، تمامي عضلات سوارکار فعال مي شوند و اين تنوع فعاليت عضلات موجب بالا رفتن آمادگي جسماني فرد مي گردد. قواعد هر يك از رشته‌هاي سوارکاري متفاوت است. بيشتر اسب ها معمولا توانايي تحمل فعاليت هاي رشته هاي مختلف سوارکاري را دارند اما هر نژادي در يکي از اين رشته ها برتري دارد. تنوع در سوارکاري يکي از عواملي است که اين ورزش را به يک منطقه و يا يک قاره محدود نکرده است و همه مردم دنيا مي توانند به اين ورزش بپردازند.
استان کرمانشاه نيز از پتانسيل خوبي در اين رشتة ورزشي برخوردار است و مراکز مناسبي براي آموزش سوارکاري دارد که مي توانند امکانات خوبي در اختيارعلاقه‌مندان قرار دهند. مثلا ًبراي شروع، فرد نياز ندارد اسبي را خريداري نمايد، زيرا مي تواند در مدت تمرين، اسب هاي باشگاه را در اختيار داشته باشد. بسياري از مردم معتقدند که ورزش سوارکاري مختص به قشر خاصي است که از وضعيت مالي خوبي برخوردار هستند؛ در حالي‌که مي شود با هزينه اي شايد معادل برخي ورزش هاي ديگر، به يادگيري ورزش سوارکاري پرداخت. به عنوان مثال هر دوره آموزشي10 جلسه اي يک ساعته در کرمانشاه، به طور متوسط 450هزار تومان هزينه دارد و اين رقم به هزينة آموزشي برخي ورزش هاي ديگر بسيار نزديک است.
نکات ضروري براي سوارکاري
داشتن لوازم مناسب مانند، زين، دهنه، پوتين سوار کاري،کلاه جهت ايمني و لباس مناسب براي سوارکار بسيار مهم است. نعل کردن اسب نيز از جمله ضروريات است که انجامش به صلاحديد مالک و شرايط محيطي‌اي که سواري در آن صورت مي گيرد بستگي دارد. همچنين سوارکاران بدون داشتن بيمة ورزشي اجازة شرکت در مسابقات را ندارند. تأمين نياز اسب که مي توان خوراک را مهمترين آن دانست از جمله نکاتي است که سوارکار بايد به آن توجه ويژه داشته باشد. زيرا تغذية نامناسب ضعف جسمي، بيماري و حتي تلف شدن اسب را در پي خواهد داشت. . نظافت يا همان تيمار هم که به ماندگاري سلامت اسب کمک مي کند، از ديگر مواردي مي باشد که انجام آن از ضروريات محسوب مي‌شود.
رشته هاي سوارکاري
سوارکاري که از جمله رشته هاي ورزشي با قدمتي زياد است. اين رشته‌ها به شاخه هاي مختلفي مانند رشتة پرش، چوگان، دِرِساژ، استقامت و کورس، تقسيم بندي مي‌شوند.
دِرِساژ: در اين رقابت، سوارکار اسب خود را که قبلاً آموزش ديده، به حرکات منظم، زيبا و هماهنگ طبق زمانبندي مشخصي هدايت مي کند و داوران به اين نمايش حرکتي دقيق اسب امتياز مي دهند.
رشتة پرش: در اين رشته، سوارکار بايد از موانع دشواري که نقشة مسابقه از قبل تعيين کرده است، عبور کند. سوارکاري موفق است که بتواند در کمترين زمان و کمترين خطا مسابقه را به پايان برساند.
رشتة استقامت: اين مسابقات در کوهستان، صحرا، جاده هاي خاکي و… برگزار مي شود. سوارکار بايد 20 تا 60 کيلومتر مسافت را در يک روز طي کند و در مسافت هاي بيشتر ممکن است چند روز اين مسابقه ادامه يابد. پس از طي هر چند کيلومتر، سلامت اسب‌ها که مهمترين فاکتور آن عادي بودن ضربان قلب و لنگش است توسط دامپزشکان سنجيده مي‌شود و در صورت تضمين سلامت اسب، سوارکار مي تواند به مسابقه و طي مسير ادامه دهد. در اين رشته تمامي نژادها مي توانند در کنار يکديگر رقابت کنند.
رشتة کورس: شايد بتوان گفت پرطرفدارترين رشته در سوارکاري، کورس است. در اين رقابت سوارکاران سوار بر اسب هاي هم نژاد در محل استارت به نام»دپارت« حضور مي يابند و با علامت شروع که معمولاً شليک گلوله يا زنگ است مسابقه آغاز مي شود. ميدان مسابقه بيضي شکل است و محيطي به ابعاد 1400متر دارد و عرض اين ميدان تعيين مي کند که چه تعداد شرکت کننده مي توانند در يک دور شرکت کنند. حداقل وزن سوارکار با تجهيزات بايد 55 کيلوگرم باشد. اگر از اين بيشتر باشد مانعي ندارد ولي اگر کمتر باشد معمولاً کنار زين اسب وزنه مي بندند زيرا وزن براي پيروزي در اين رشته نقشي تعيين کننده دارد.
