رثائيه‌‌ي استاد يدالله عاطفي براي زنده ياد دكتر غلامعلي كريمي
هفته نامه شهرمن / شماره 52 / 10 مهر 1397
يادي از مرحوم «دکتر غلامعلي کريمي»
از پايه گذاران رشته‌ي زبان و ادبيات عربي دانشگاه اصفهان
شهرمن- شادروان استاد دکتر غلامعلي کريمي به سال 1313 در خانواده اي اهل فرهنگ و آشنا به سياست در کرمانشاه متولد شد. وي فرزند حاج دلال باشي(کريمي) از تاجران خوش نام کرمانشاه بود.
او در جواني براي تحصيل به مشهد رفت و درسال 1340 دانش‌آموخته ممتاز کارشناس زبان و ادبيات فارسي از دانشگاه فردوسي مشهد گرديد. وي پس از دريافت مدرک کارشناسي ارشد تربيت دبيري از دانشگاه خوارزمي (تربيت معلم تهران) وارد مدرسه زبان هاي شرقي پاريس شد و در سال 1349 با مدرک دکتري زبان و ادبيات عربي از دانشگاه سوربن پاريس به ايران بازگشت. استاد کريمي در تمامي مقاطع دانشگاهي خود حائز رتبه اول شد.
وي در همان سال 49 به عنوان هيئت علمي دانشگاه مشغول به کار شد و از پايه‌گذاران رشته زبان و ادبيات عربي در دانشگاه اصفهان بود. به نظر مي‌رسد استاد دکتر کريمي و استاد دکتر آذرنوش نخستين استادان اين رشته هستند که مدرک دکتري ايشان به نام “دکتراي زبان و ادبيات عربي” صادر گرديده و هر دو فارغ التحصيل از سوربن هستند. استاد کريمي مقالات متعددي به زبان هاي عربي، فارسي و فرانسه در باب ادبيات قديم و جديد و ادبيات تطبيقي منتشر کرد و افزون بر شرکت در شماري از کنفرانس هاي علمي ملي و بين‌المللي، 9 طرح پژوهشي مرتبط با اين رشته را در دانشگاه اصفهان به انجام رسانده است. سرپرستي دانشکده زبان هاي خارجي، عضويت در شوراي دانشگاه و مديريت گروه (قبل از سال 57) از جمله فعاليت هاي اجرايي استاد بوده است.
دکتر کريمي قبل از تدريس در دانشگاه تجربه تدريس در دبيرستان هاي کرمانشاه را داشت. دکتر کريمي در سال 1372 با رتبه دانشياري بازنشسته شد. استاد کريمي، به سبب ذوق ادبي سليم و قدرت سخنوري و شاعري و شناخت ادبيات فارسي، عربي و غربي، در تدريس تمامي دروس رشته به‌ويژه تحليل متون ادبي جديد و قديم، تسلطي چشمگير داشت. تواضع علمي و صميميت مثال زدني دکتر کريمي او را محبوب دانشجويان ساخته بود. همسر استاد کريمي از استادان بازنشسته گروه زبان فرانسه دانشگاه اصفهان است و دو فرزند برومند از يادگاران استادند.
استاد کريمي پس از يک دوره بيماري طولاني هفتم مهر 1397 چشم از جهان فرو بست.
رحمت و رضوان الهي را براي استاد فرزانه و صبر و اجر و دوام عزت را براي بازماندگان از خداوند بزرگ خواستاريم.
رثائيه‌‌ي «استاد يدالله عاطفي»، براي زنده ياد «دكتر غلامعلي كريمي» که جهت تسليت و تسلاّيِ خاطر برادر هنرمندش استاد «دكتر جواد كريمي» به زيبايي سروده اند.
مرگِ هر عالِم چو مرگِ عالَمي‌ست
زان سبب در سينه‌ام اكنون غمي‌ست
خاصه آن استاد فاضل، آن اديب
كاو فراوان داشت از دانش نصيب
پارسي و تازي و عِلمِ سيَر
اوستادِ شعر و فضل و بس هُنر
مَردي و مردانگي، وازادگي
دانش و استادي و فرزانگي
جمله را يكجا، بر هم آميخت او
جايِ حرف از لب، گُهرها ريخت او
«ناظري»(1) و بنده را اين فخر، بس
كه و را بوديم چندي هم نَفَس
اوستاد او بود و ما، شاگردِ او
شمعْ او، پروانه ما، بر گِردِ او
فيض‌ها بُرديم در دو ماه و اَند(2)
چون بگويم تا چه حدّي بود و چند؟
خواندش ز اشعارِ شيواي «بهار»
مانده در عمقِ وجودم يادگار
خاطراتِ شاد و شيرين، ياد باد
روزگارَ خوبِ ديرين، ياد باد
همكلاسان گفته بودندش كه من
شعر گويم، نيز عضوِ انجمن(3)
گفت: بَه بَه يك غزل اينك بخوان
هيچ عُذري هم مياور بر زبان
چشم گفتم، ايستادم در كلاس
يك غزل خواندم برايش بي هراس
مَرحبا گفت و بسي تشويق كرد
لُطف ها بنمود، آن آزاده مَرد
وصـف او گفتن نه حـدّ ِ من بُود
چون زبانِ شعرِ من، اَلكَن بُوَد
بهتر آن باشد ز «مولانا» مَدَد
گيرَم و گويم سپاسش بي عَدَد
«يك دهان خواهم به پهناي فلك
تا بگويم وصفِ آن رَشكِ مَلَك»
او اگر شد راهيِ باغِ بهشت
بهرِ ياران يادگاري خوب هِشت
اوستادِ ورزش و آواز و شور
با هُنر مَردي، پُر از شور و شُعور
هر چه خاك او، بقايِ يار باد
اين «كريمي»، اين بزرگِ ما «جواد»
«يدالله‌عاطفي‌كرمانشاهي»
1397/7/8
1- استاد كيخسرو پورناظري، دوست هنرمندِ ديرينم، رهبر گروه تنبور شمس
2-استاد كريمي در سال 1342، حدود دو ماه و نيم دبير ادبيات ما در سال آخر دبيرستان رازي كرمانشاه بود. سپس جهت ادامه‌ي تحصيل و اخذ دكترا از اين شهر كوچ كرد و ما را بي نصيب گذاشت.
3- منظور، انجمن ادبيِ سخن كرمانشاه، در سال 1342 خورشيدي است.
