یکی از 7 هزار

شهرمن / شماره 47 / 8 خرداد 1397

یکی از 7 هزار

بنفشه رضايي

برخي اخبار که به ظاهر خوشايند هم به نظر مي رسند در وجودشان دردهايي نهفته است که روح انسان را  مي خورد و هزاران سؤال باقي مي گذارد. مانند خبر اخيري که توسط خبرگزاري فارس در خصوص به بهره برداري رسيدن اولين ساختمان مسکوني کاملاً تخريب شده شهري در سرپل ذهاب منتشر شد. شنيدن خبرجاري شدن زندگي دوباره در يک ساختمان ويران شده بسيار شيرين و دلپذير است اما وقتي مي انديشي که با گذشت 7ماه از زلزله سرپل ذهاب تنها يک واحد شهري به بهره برداري رسيده است اين خبر برايت سياه مي شود. در اين خبر آمده بود که مالک خانه،42 ميليون تومان تسهيلات دريافت کرده که از اين ميزان‌ 10 ميليون تومان آن به صورت معيشتي است. به راحتي مي توان گفت اين مبلغ حتي نيمي از هزينه‌ي ساخت ساختمان را جبران نکرده است و مالک از داشته‌ي خودش براي بازسازي بهره برده است. تعداد زيادي از خانواده هاي زلزله زده‌ي سرپل ذهاب هنوز زيربار ديون بانکي هستند که در سال هاي قبل براي ساخت يا تعمير خانه دريافت کرده اند، در بسياري موارد از امهال وام ها هم خبري نيست. حال با توجه به چند ماه رکود و بيکاري در شهر، مخارج بالاي درماني خانواده هايي که مجروح داشتند و… چگونه مي توان به اين راحتي شروع به بازسازي ساختمان ها کرد؟ براساس اين گزارش، بيشتر واحدهاي شهري فاصله زيادي تا رسيدن به مرحله افتتاح دارند و بيش از يک‌هزار واحد در نوبت دريافت نقشه از نظام مهندسي هستند، با اين وجود مسؤولان بازسازي مي‌گويند، تسهيلات آماده است و مراحل آواربرداري براي زلزله‌زدگان به صورت رايگان انجام مي‌شود. با توجه به صعود نرخ مصالح ساختماني، کرايه ماشين آلات و تجهيزات و دست مزد کارگران و استادکاران، اگر دولت در ميزان تسهيلات در نظرگرفته شده براي زلزله زدگان تجديدنظر نکند، به اين زودي ها آباداني سرپل ذهاب را نخواهيم ديد.