شكم پر، بدن گرسنه (بخش اول)

دكتر رضا حق پرست1

بسياري از انسان ها از واکنش ها و سيستم هاي پيچيده بدن و به عبارت بهتر از نعمت هايي که خداوند در بدنشان قرار داده است، اطلاعي ندارند و نمي دانند که چگونه بايد اين سيستم هاي دروني را که به طور ناخود آگاه  جريان زندگي در بدن ما ايجاد کرده است را حفظ کنند. البته بسياري از افراد مي دانند که چگونه بايد آن را سالم نگهدارند ولي اصلاً حفظ آن برايشان مهم نيست، اين افراد سيگار مي کشند، قند، نمک و مشروبات الکلي مي خورند و عليرغم اينکه مضرات آن را مي دانند نعمت سلامتي را ضايع مي کنند و قدرش را چندان نمي دانند.

خداوند قبل از آفريدن هر موجود زنده، غذاي آن موجود را آفريد، چون براي زنده ماندن و کارکردنِ سيستم هاي بسيار پيچيده دروني، به انرژي کافي و مواد غذايي مانند آنتي اکسيدان، انواع ويتامين ها، مواد معدني، اسيدهاي آمينه (پروتئين) و کربوهيدرات (نشاسته و قند) نياز است. اين مواد غذايي در يک تعادل طبيعي و بهينه بايد به تک تک سلول هاي بدن برسند تا بتوانند زندگي را در موجودات زنده حفظ کنند. اگر مواد غذايي به اندازه کافي به سلول هاي بدن نرسد، حس گرسنگي در بدن ايجاد مي شود تا غذايي خورده شود که کمبود آن مواد را جبران کند.

انساني را فرض کنيدکه گرسنه مي شود و محصولات نشاسته اي که پروتئين و ويتامين هايي بسيار کمتر از حد مورد نياز بدن را دارند، بيش از حد مصرف مي کند. به اين ترتيب معده اين فرد پر شده است و تا حدي حس گرسنگي با حجيم شدن معده برطرف مي شود ولي سلول هاي بدن به مواد غذايي مورد نياز ديگر، غير از قند و نشاسته، هنوز دسترسي ندارند. بنابر اين، مدت کوتاهي بعد از مصرف اين غذاي ناکامل، دوباره حس گرسنگي ايجاد مي شود، تا اين فرد، اين بار غذاي کامل تري که حاوي انواع ويتامين و آنتي اکسيدان  نيز باشد را مصرف کند. اما فرد دوباره مواد غذايي حاوي نشاسته که ويتامين و آنتي اکسيدان و عناصر معدني کمتر از حد دارند را بيش ازحد مي خورد. اگر اين الگوي مصرف غذا براي مدتي طولاني ادامه داشته باشد، سيستم هاي درون بدن دچار مشکل مي گردند و فرد دچار بيماري و عوارض ناشي از آن خواهد شد.

متاسفانه اين الگوي غذايي در ايران و اکثر کشورهاي جهان رايج است و مواد غذايي لازم به سلول هاي بدن از طريق غذا نمي رسد و عليرغم مصرف زياد کالري و سير بودن يا به عبارت بهتر پربودن شکم، سلول هاي بدن هنوز گرسنه هستند، گرسنگي واقعي که در نتيجه کمبود عناصر ريز مغذي است و به آن “گرسنگي پنهان” مي گويند. پُربودن شکم از مواد غذايي کم ارزش را مي توان “سيري کاذب” ناميد که نوعي سوء تغذيه مي باشد و عامل بسياري از بيماري هاي غير واگير و حتي واگيردار است، چون سيستم ايمني بدن که برعليه انواع باکتري، ويروس و قارچ عمل مي کند نيز به مواد غذايي ويژه اي مانند انواع ويتامين ها به ويژه ويتامين ث نياز دارد، در صورتيکه مصرف بيش از حد مواد نشاسته اي با افزايش قند خون سيستم ايمني بدن را براي مقابله با بيماري هاي واگير دار بسيار ضعيف مي کند.

بر اساس منابع علمي معتبر اگر قند خون فردي 120 واحد باشد، يعني 20 واحد بيشتر از حد طبيعي، از قدرت سيستم ايمني انسان 75 درصد کاسته مي شود و فرد مستعد بيماري هاي غير واگير دار مانند سرطان و ديگر بيماري هاي واگيردار مي گردد.

1-عضو هيئت علمي معاونت موسسه تحقيقات کشاورزي ديم و رييس کارگروه اصلاح فرهنگ غذايي در کميسيون کشاورزي اتاق بازرگاني ايران